Kubizm, na pozór podobnie jak abstrakcja jest sztuką nieprzedstawiającą. Nie pokazuje rzeczywistych przedmiotów czy rzeczy które normalnie możemy zaobserwować. Jak więc zrozumieć ten kierunek w sztuce?
Interesuje Cię historia sztuki? Zobacz: Abstrakcja w świecie sztuki!
Kubizm – Droga do abstrakcji
Sztuka zaczęła przechodzić z realizmu do abstrakcji z kilku powodów. Jednym z tych najważniejszych była fotografia. Nie trzeba było czekać miesiącami na to, aż artysta namaluje obraz, teraz wystarczyło mieć ze sobą aparat i zrobić zdjęcie w przeciągu kilku sekund. Oczywiście w XIX wieku aparaty nie były jeszcze urządzeniem które każdy mógł nabyć a tym bardziej użyć. Ale z roku na rok aparatów przybywało, a jakoś zdjęć się poprawiała, artyści którzy malowali dokładnie to co widzieli, przestawali być potrzebni.
Tak właśnie zaczęły wychodzić takie nurty jak inpresjonizm, kubizm i abstrakcja. Początek kubizmu datuje się na powstanie obrazu „Panny z Awinionu” Pabla Picassa z 1907 roku. Picasso jak i Baquio, (który nie zyskał takiej sławy jak Picasso) starali się pokazać bryłę na płaskiej powierzchni, bez użycia perspektywy czy światła.
Warto też wspomnieć, że kubizm był też jednym z powodów powstania abstrakcji. Artyści którzy malowali w tamtym okresie zaczęli interesować się malarstwem mistrzów.
Jednakże dzieliło ich coś od tych dawnych mistrzów. Starali się przekazać malarstwem nie tylko to co widzieli, ale także to co czuli.
Język Kubistów
Picasso uprościł swój sposób malarstwa na rzecz trudniejszych tematów. Zmuszał widzów do wgłębienia się w ich treść. Nie miało to na celu myślenia abstrakcyjnego, ale miało dać powód do myślenia o rzeczach, którymi Picasso był zainteresowany.
NAUKA RYSUNKU = DOMIN
Zadaniem Kubistów było zwielokrotnienie przedmiotów pokazanych na obrazach. Jedną pracą pokazać chcieli je z różnych stron jak i perspektyw. To miało sprawić by ten stał się bardziej namacalny i bliższy widzowi który je oglądał. Przedmiot miał być bardziej zrozumiały i ciekawy. Przedmiot przestawał być przedmiotem. Jedna zwykła rzecz mogła teraz stać się tematem wielkiego zainteresowania.
Cechy Kubizmu
Dla ułatwienia zrozumienia, można wyróżnić cztery różne zasady, jeśli chodzi o technikę i formę jaką przybierały obrazy kubistów. Pierwszą z nich był rozpad formy. Artyści kubistyczni dążyli do dekonstrukcji i rozbicia formy na geometryczne kształty, przede wszystkim na sześciany (stąd nazwa „kubizm”). Przedstawione obiekty i postacie były rozczłonkowane na fragmenty, które następnie były układane w złożone kompozycje.
Następnym elementem są wielokątne perspektywy. Co to znaczy? Zamiast stosować tradycyjną perspektywę liniową, kubizm posługiwał się perspektywą wielokątną. To oznaczało, że obiekty były przedstawiane z różnych stron i kątów jednocześnie, co prowadziło do abstrakcyjnych i wielopłaszczyznowych kompozycji.
Kubiści stosowali także ograniczoną paletę kolorów opierając się bardziej na brudnych barwach i neutralnych odcieniach.
Symbole nie zawsze były stosowane. Niektórzy artyści kubistyczni nadawali kształtom i kolorom specjalne znaczenie, odchodząc od dosłownego przedstawiania rzeczywistości na rzecz wyrażania abstrakcyjnych koncepcji i emocji.
Jak malować jak kubista?
Jeżeli chcielibyście sami namalować obraz kubistyczny, wystarczy znaleźć przedmioty które was interesują. Teraz możecie malować starając się zapomnieć o ich trójwymiarowości. Malujcie płasko, nakładając barwne plamy i oglądając ten przedmiot z różnych stron. Więcej nie potrzeba!
Jeżeli chcecie wiedzieć więcej o malowaniu koniecznie przeczytajcie o technikach malarskich i rodzajach farb!